14 paź , 2014 Wideo
Nauka to wyraz trzysylabowy, z akcentem paroksytonicznym, czyli padającym na drugą sylabę od końca. Tą akcentowaną sylabą jest zgłoskotwórcze –u-. Jeśli akcentujemy je na sylabie trzeciej od końca, wówczas u traci samodzielność i łączy się w jedną sylabę z przedrostkiem na-, a omawiany wyraz staje się dwusylabowy: nau-ka. Takie są konsekwencje niewłaściwego akcentowania ( nał-ka! – jak pałka, grzałka czy chałka). Źle akcentują naukę nawet osoby wykształcone, nauką się zajmujące. Może tak się dzieje pod wpływem wyrazów obcych rozpoczynających się od au- lub mających to połączenie w środku, np. auto, sauna, Kaukaz, w których wymowie oczywiście pojawia się ł, u bowiem jest w nich niezgłoskotwórcze.
Co robić z nauką tak powszechnie źle wymawianą? Może przypominać klasyków, którzy musieli akcentować właściwie, skoro dbali o rytm i rym swoich tekstów. Jak choćby Jan Brzechwa:
Stąd nauka jest dla żuka: / żuk na żonę żuka szuka.