15 paź , 2014 Wideo
Wydawać by się mogło, że czytanie dat jest proste. A jednak budzi wątpliwości. Przypomnijmy więc: nazwa miesiąca w dacie występuje zawsze w dopełniaczu, np. trzydziesty stycznia, nie trzydziesty styczeń, bo nie o trzydziesty styczeń w czyimś życiu chodzi. Idzie o trzydziesty dzień stycznia.
Na pytanie: Który dziś jest? – odpowiadamy: trzydziesty stycznia (nie: trzydziestego stycznia!), a więc liczebnik oznaczający dzień miesiąca występuje w mianowniku, a nazwa miesiąca w dopełniaczu.
Na pytanie: Kiedy to było (będzie)? – odpowiemy: trzydziestego stycznia (bo trzydziestego dnia stycznia).
Jeśli mamy wątpliwości, dodajmy do odczytywanej formuły rzeczownik dzień w odpowiednim przypadku, a potem go pomińmy, wtedy nie popełnimy błędu i powiemy: Spotkanie wyznaczono na piętnasty maja (nie: piętnastego! maja), ale: Spotkanie odbędzie się piętnastego maja.
W roku dwa tysiące pierwszym pojawił się kolejny problem: jak odczytywać liczebniki w nazwie roku, odmieniać czy nie odmieniać formę dwa tysiące? Mimo jednoznacznych opinii językoznawców przypominających, że w liczebnikach porządkowych odmienia się tylko dwa ostatnie człony – wiele osób zaczęło deklinować także człony pozostałe i mówić: w roku dwutysięcznym czternastym! zamiast jedynie poprawnej: w roku dwa tysiące czternastym. A przecież tym samym osobom zapewne nie przyszłaby do głowy formuła: w roku tysiąc dziewięćsetnym osiemdziesiątym drugim!