To właśnie tradycja lokalna zdecydowała o rzeczownikowej odmianie nazwy Włoszczowa. Na oficjalnych stronach internetowych Włoszczowy (nie: Włoszczowej!) taka odmiana rzeczownikowa zalecana przez wydawnictwa poprawnościowe i zapisana w Wykazie urzędowych nazw miejscowości w Polsce (t.1-3) się pojawia. Nie wiem, czy red. Bogdan Ulka w swoich podróżach zatrzymał się we Włoszczowie, bo jeśli tak, to zapewne mógł usłyszeć zarówno odmianę do Włoszczowy (tak jak do Częstochowy, Kudowy, Dąbrowy, Jabłonny, Jeziorny, Wschowy), jak i być może: do Włoszczowej ( jak do Limanowej, Piwnicznej, Istebnej, Cisnej). Etymologicznie na Włoszczowę patrząc, trzeba by rację przyznać tym, którzy się za odmianą przymiotnikową opowiadają, bo Włoszczowa to ziemia, osada Włoszcza (pierwotnie Włosta). Nazwa Włoszczowa jest więc przymiotnikiem dzierżawczym podobnie jak Częstochowa (ta pochodzi od imienia Częstoch).

Należałoby więc zapytać, czym kierowali się językoznawcy, uznając za poprawną jedynie odmianę: do Włoszczowy i we Włoszczowie? Oprócz tradycji lokalnej także tym, że nie ma przymiotnika włoszczowy. Mam nadzieję, że zamieszanie z odmianą tej nazwy mieszkańców Włoszczowy cieszy, bo miasto jest przedmiotem niesłabnącego zainteresowania.